Pomiń nawigację

Wybór IOB, który świadczyć będzie usługi leży po stronie Wnioskodawcy/Przedsiębiorcy. Zakup środków trwałych czy wartości niematerialnych i prawnych leży po stronie Wnioskodawcy. Zatem postępowanie ofertowe prowadzone jest przez przedsiębiorcę, a nie Instytucje Otoczenia Biznesu.

Zgodnie z wyjaśnieniami Komisji Europejskiej znajdującymi (punkt 78 i 79) pod pojęciem ponownie wykorzystywanych aktywów należy rozumieć aktywa (np. budynki) wykorzystywane w ramach dotychczasowej działalności (dotychczasowej produkcji wnioskodawcy), które będą jednocześnie wykorzystywane (w całości lub części) w ramach projektu (tj. przy wytwarzaniu nowych produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie, których dotyczy realizowany projekt). Jeśli aktywa
wykorzystywane w ramach dotychczasowej działalności będą częściowo używane w ramach projektu, wartość księgową ponownie wykorzystywanych aktywów należy liczyć proporcjonalnie do stopnia ich wykorzystania w projekcie. Natomiast wartość księgowa ponownie wykorzystywanych aktywów odnosi się do księgowej wartości netto, tj. kosztu nabycia aktywów minus amortyzacja. Należy pamiętać, że inwestycja początkowa w formie dywersyfikacji produkcji występuje jedynie w przypadku projektów dotyczących wprowadzenia produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie. Inwestycja dotycząca produkcji nowego produktu w kontekście dywersyfikacji dotychczasowej produkcji nie stanowi zatem zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, ale wykreowania nowej zdolności produkcyjnej dla nowego produktu.

Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości przez wartości niematerialne i prawne rozumie się nabyte przez jednostkę, zaliczane do aktywów trwałych, prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie użyteczności dłuższym niż rok. Ustawa wymienia tu w szczególności:

  1. autorskie prawa majątkowe, prawa pokrewne, licencje, koncesje,
  2. prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych oraz zdobniczych,
  3. know-how, 
  4. nabytą wartość firmy oraz koszty zakończonych prac rozwojowych.

Powyższa definicja z ustawy o rachunkowości prezentuje typowe i powszechne podejście, że oprogramowanie jest pozyskiwane przez nabycie, bądź to gotowego towaru „z półki” lub w sposób bardziej złożony – nabycia łącznie z wdrożeniem i dostosowaniem do specjalnych wymogów klienta. Oprogramowanie definiowane jak powyżej, uznane za wartość niematerialną i prawną, nie może być wytworzone jako środek trwały i tym samym jego wartość nie może być wliczana do wartości początkowej jakiegokolwiek środka trwałego wytworzonego przez Beneficjenta we własnym zakresie. Odnosząc się natomiast do art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz analogicznie art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość początkową środków trwałych określa się najczęściej według ceny nabycia – w przypadku zakupu środka trwałego, oraz według kosztu wytworzenia – w przypadku wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie. W świetle powyższego za koszt wytworzenia środka trwałego uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Należy więc przyjąć, że w ramach wytworzenia środka trwałego Beneficjent może wytworzyć we własnym zakresie oprogramowanie, które jest dedykowane (przypisane) do pracy wyłącznie z danym środkiem trwałym, lub warunkuje w ogóle pracę na danym środku trwałym. Wydatek na takie oprogramowanie nie może być sklasyfikowany jako samodzielna wartość niematerialna i prawna, lecz jest wliczany do wartości początkowej środka trwałego. Przykładem takiego oprogramowania może być program sterujący pracą specjalistycznej maszyny, czy system umożliwiający pracę komputera. W powyższą definicję wpisuje się oprogramowanie zarządzające stacją ładowania pojazdów elektrycznych oraz obsługi rozliczeń, stanowiące element projektu Beneficjenta. Takim przypadkiem nie jest jednak zakup programu antywirusowego czy graficznego, które mogą być używane na dowolnym komputerze, a także zakup programu do zarządzania planem produkcji, który nie jest przypisany do konkretnego środka trwałego.

Przedsiębiorca dokonując wyboru IOB musi zachować warunki obowiązujące w dokumentacji, m.in.: te dotyczące powiązań. Tu należy stosować zasady określone w ustawie o utworzeniu PARP. Art. 6c. ustawy o PARP stanowi:

  1. Podmiot, który ubiega się o udzielenie wsparcia przeznaczonego na zakup towarów lub usług lub otrzymał od Agencji takie wsparcie i nie jest zobowiązany do wyboru wykonawcy z zastosowaniem przepisów o zamówieniach publicznych, dokonuje wyboru wykonawcy z zachowaniem zasad przejrzystości i uczciwej konkurencji.
  2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, nie może dokonać zakupu towarów lub usług od podmiotów powiązanych z nim osobowo lub kapitałowo. Przez powiązania kapitałowe lub osobowe rozumie się wzajemne powiązania między podmiotem, o którym mowa w ust. 1, a wykonawcą, polegające na: 
    1. uczestniczeniu w spółce jako wspólnik spółki cywilnej lub spółki osobowej;
    2. posiadaniu udziałów lub co najmniej 5% akcji;
    3. pełnieniu funkcji członka organu nadzorczego lub zarządzającego, prokurenta, pełnomocnika; 
    4. pozostawaniu w takim stosunku prawnym lub faktycznym, który może budzić uzasadnione wątpliwości, co do bezstronności w wyborze wykonawcy, w szczególności pozostawanie w związku małżeńskim, w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linii prostej, pokrewieństwa lub powinowactwa w linii bocznej do drugiego stopnia lub w stosunku przysposobienia, opieki lub kurateli. Zgodnie z dokumentacją konkursową nie ma możliwości wyboru IOB w przypadku istnienia powiązań.

Zgodnie z zapisami dokumentacji akredytacji Ośrodków Innowacji, IOB musi współpracować z ekspertami na podstawie umów cywilno-prawnych. Ośrodek Innowacji nie może przedstawić umów o współpracy zawartych z innymi podmiotami niż osoby fizyczne. Eksperci Ci muszą zostać wykazani w fiszkach usług proinnowacyjnych. Tylko takie osoby mogą realizować usługi w ramach poddziałania 2.3.1.

Integralną część wniosku o dofinansowanie stanowi kopia fiszki prezentującej usługi IOB, w zakresie których IOB stara się o akredytację - w przypadku wskazania IOB zgłoszonej do akredytacji lub kopia fiszki prezentującej usługi IOB, w zakresie których IOB stara się o zmianę zakresu akredytacji. Przed złożeniem wniosku o dofinansowanie wnioskodawca musi dokonać wyboru wykonawcy usługi proinnowacyjnej, ustalić z wybranym wykonawcą zakres prac i sposób realizacji usługi. Jeżeli przed złożeniem wniosku o dofinansowanie zawarta zostanie umowa warunkowa na realizację usługi proinnowacyjnej przez IOB musi ona zawierać warunek zawieszający dotyczący złożenia wniosku o dofinansowanie lub uzyskania dofinansowania na realizację projektu. Ponadto musi zawierać zobowiązanie do realizacji tej usługi w okresie realizacji projektu oraz zgodnie z zakresem usługi oferowanej przez IOB w ramach systemu akredytacji. Na etapie oceny projektu weryfikacji podlegać będzie kwalifikowalność wykonawcy usługi tj. IOB wskazanej przez wnioskodawcę we wniosku o dofinansowanie. W ramach oceny kwalifikowalności wydatków przewidzianych w projekcie weryfikacji polegać będzie zgodność zakresu akredytacji i rodzaju usług wskazanych przez wnioskodawcę we wniosku o dofinansowanie. Weryfikacja będzie dokonywana w oparciu o informacje zawarte w fiszce oferty usług proinnowacyjnych danej IOB. W związku z powyższym, zakres usług wpisanych we wniosku musi być tożsamy z tym w fiszce.